اگر با علی هم نفس می شدیم

__________________________________________________________________________________________________________________________________تاملات سیدحسن حسینی در حوزه «بیدل شناسی»رضا اسماعیلی..اشاره:زنده یاد سید حسن حسینی از معدود شاعران دانشور و پژوهشگری بود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در معرفی مولانا بیدل دهلوی به جامعه ادبی ایران و گسترش دایره و دامنه بیدل پژوهی تلاش فراوانی کرد.حسینی به خاطر ارادت و عنایتی که به آثار منظوم و منثور بیدل به عنوان بزرگ ترین شاعر سبک هندی داشت، با اشتیاق تمام از هر فرصتی برای گفت وگو در باره بیدل و آثار او استقبال می کرد. وی چه در سال های حضورش در حوزه هنری و چه در سال های بعد از آن، همواره با نوشتن مقالات و برگزاری جلسات شرح و تفسیر اشعار بیدل در محافل و مجامع ادبی کوشا بود.کتاب «بیدل، سپهری و سبک هندی» یکی از تالیفات ارزشمند زنده یاد سید حسن حسینی است. این کتاب که در سال 1367 به همت انتشارات سوره مهر چاپ و منتشر گردید، پژوهشی درخصوص سبک شناسی و بررسی میزان تاثیرپذیری سهراب سپهری از بیدل و سبک هندی است. حسینی در این کتاب با آوردن مصداق هایی از هشت کتاب سهراب، به نشان دادن ردپای بیدل در اشعار سهراب پرداخته است. مقاله ای که پیشاروی شماست، نقدی بر این اثر پژوهشی است.تاملی در انگیزه نگارش کتابهدف و انگیزه ای که حسینی را بر آن داشته است که به نگارش این کتاب بپردازد، هدف و انگیزه ای مقدس و ارزشمند است. در واقع حاصل تلاش نویسنده در این کتاب، لبیکی است به ندای «بازگشت به خویشتن» اندیشمندان مسلمان معاصر. چراکه حسینی در این کتاب یک بار دیگر بر این مسئله تاکید کرده است که اگر در خویش تاملی کنیم و به شناخت فرهنگ و تاریخ خودمان اهتمام بورزیم، به سرمایه های عظی اگر با علی هم نفس می شدیم...

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________.ای بهترین دلیل تبسم ظهور کنفصل کبود خندۀ ما را مرور کنچرخی بزن به سمت نگاه غریب مااز کوچه‌های بی‌کسی ما عبور کنما زائر تبسم بارانی توایمما را به حق آینه‌ها، خیس نور کن..ای راز سر به مهر اهورایی شگفتاز ذهن ما سوال درخشان، خطور کنما را ببر به خلوت کشف و شهود خویشما را به راه سیر و سلوکت غیور کنما بی‌شکیب، نور تو را آه می‌کشیمیا جلوه کن و یا دل ما را صبور کنروح زمین کبود شب و دشنه است و ظلمما را برای چیدن ظلمت جسور کنای آخرین تبسم نور محمدی!جان جهان، عدالت روشن! ظهور کنرضا اسماعیلی اگر با علی هم نفس می شدیم...